تنهاترین مولا
بسم الله الرحمن الرحیم
چند روزقبل نگاهم به صفحه جادویی تلویزیون افتاد مصاحبه ای درحال پخش بود که توجه ام راجلب کرد، ازافرادعبوری سوالی می پرسیدند که باید همان لحظه جواب می دادند البته قریب به اتفاق مصاحبه کنندگان ازجواب دادن طفره می رفتند وبا سرافکندگی ازمحل عبور می کردند .
سوال برروی برگه کاغذی نقش بسته بود، دقیق شدم نوشته شده بود؛ آخرین باری که امام زمانت عج الله را یادکردی چه زمانی بود ؟
بسیار فکرکردم ناخودآگاه متوجه اشک های گرم چشمانم شدم؛ چقدر امام من غریب است… چرا اینقدر غریب…!!!!!
وحید، طرید…
وقتی که مولایمان را با لقب وحید و طرید می خواندند نمی فهمیدم که معنایشان چیست ولی با دیدن مصاحبه و حرف های مردم کشور شیعه نشینمان به خوبی متوجه این دو لقب مولا شدم…
و چقدر جان سوز است که مولایمان تنهاست!
هرچه بیشتر فکر می کردم کمتر به نتیجه می رسیدم، چرا انسان ها از سعادت و کمال روی گردان هستند و چرا به فکر جاودانگی خود نیستند؟!
انبیای الهی و اولیای راستین وهمچنین اهل بیت طاهرین علیهما السلام همگی از طرف خداوند رحیم برای هدایت و راهنمایی بشر مبعوث شده و بسیاری از سختی ها و ناراحتی ها را تحمل کرده تا مردمان را به سر منزل مقصود برسانند ولی معاندان و دشمنان بر سر راه بشریت قرارگرفته واین وعده الهی به تاخیر افتاد.
وعده الهی به آخر الزمان رسید و یقینا خداوند راستگوی مطلق است و در وعده اش دروغ نمی گوید، پس حتما انقلاب جهانی مهدوی اتفاق می افتد و ما را به حضرت عشق نزدیک تر می کند.
ولی قبل از ظهور کبری این سوال مطرح می شود که؛ آیا آماده ایم؟!
دوباره سوال را تکرار می کنم؛ آخرین باری که امام زمانت عج الله را یاد کردید چه زمانی بود؟!
در روز، در هفته، در ماه، در سال…
چند ساعت، چند دقیقه و شاید چند ثانیه…
ای کاش بیشتر به فکر مولا بودیم! ای کاش در زندگیمان یادی از حضرت می کردیم…
افسوس که دنیا و مافیها بسیار فریبنده و جذاب است که دیگر در زندگیمان جایی برای مولایمان باقی نمی گذارد!
در ماه رجب، ماه خدا، ماه رحمت و مغفرت و ماه آمرزش…
با خداوند شرط کنیم، قراری بگذاریم تا بیشتر یاد حضرت عج الله کنیم تا قدمی به سمت ظهور برداریم تا شرایط و زمینه ها را آماده ی حضور یوسف فاطمه عج الله نماییم…
اینها کمترین کارهایی است که می توانیم در جهت تحقق ظهور برداریم.
ای کاش دیگر مانع ظهور نگردیم…
اللهم العجل لولیک الفرج
ای کاش این دعا لقلقه ی زبانمان نباشد و به واقع به این دعا متعهد باشیم.
الهی آمین