-پیراهنی اززخم ،به تن دوخته است          این ،رسم زحضرت غم آموخته است

ای سرو تماشایی ایمان ،عباس ع               دل ،شعله به شعله درغمت سوخته است

- شود تمام هستی فدای آن دو دستی          که غرق بوسه بااشک ،علی مرتضی کرد

نگشت آنی آن دست جدا زدامن دوست         اگرچه تیغ دشمن زپیکرش جداکرد

-ای مشک تو لااقل وفاداری کن               من دست ندارم تومرا یاری کن

من وعده ی آب به اصغردادم                  یک جرعه برای او نگهداری کن

ای مشک نگاه کن به بالای سرم               زهرا نشسته آبروداری کن

- دستش که به آب خورد یادش افتاد ….

وصیت های علی ع را ….

کنارش بمان مظلوم ترازاو نیست ….

چنان سراسیمه بازگشت که دست هایش راجا گذاشت ….