این سوالی است که ذهن نمازگزار را به خود درگیر می کند. براستی چگونه می توان نماز را با روح و جانی حاضر بجا آورد؟ در این زمینه سخنرانان  و مبلغین دینی راهکارهایی پیشنهاد نموده اند که تا حدودی هم موثر است. در این میان بیانات  حضرت آیت الله جوادی آملی(حفظه الله) درکتاب توصیه ها، پرسش و پاسخ ها در رابطه با حضور قلب در نماز  بسیار راهگشاست. ایشان در قسمتی از این کتاب می فرمایند:

… اگر انسان سعی کند در تمام لحظات زندگی مراقب اعضاء و جوارح و اندیشه های خود باشد که خلافی از آنها سر نزند، قطعاً با حضور قلب بیشتری نماز می گزارد؛ زیرا حضور قلب چند دقیقه ای در نماز عصاره و خلاصه حفظ حضور قلب در محضر خدا در تمام ساعات زندگی است. کسی که هر لحظه خود را در محضر خدا می بیند، به راحتی و با حضور قلب کامل به نماز می ایستد؛ اما آن که در طول شب و روز به فکر همه چیز هست مگر خدا، قطعاً نمی تواند در نماز حضور قلب داشته باشد.