-مجبورشدم به هر كسى رو بزنم

در محضر  هر غريبه  زانو  بزنم

تحقيرشدم چون كه فراموشم شد

يك سر  به شما  ضامن آهو بزنم .

به شیشه های اتاقم دوباره ” ها” کردم-

و از نوشتن اسمت برآن حیا کردم

به روی شیشه کشیدم شبیه یک گنبد

به پای شیشه نشستم رضا رضا کردم…

-می‌گریم آنقدر که کمی وا شود دلم

در بین زائران شما جا شود دلم

بر بال کفتری دل خود را نوشته‌ام

باید کدام صحن تو انشا شود دلم؟

-دوباره دل زکمند گناه می گیرم

در آسمان خراسان پناه می گیرم

نگاه لطف شما بر همه نمایان است

که سهم خود را از این نگاه می گیرم