_ای ظهورت  آرزوی قلب تنهاییم بیا      ای تو مضمون قشنگ این دعاهایم بیا

در فراقت آرزو کردم برای دیدنت           ای که نامت گشته هر دم ذکر لبهایم بیا

عاشقت هستم الا ای یوسف زهرا ی من      جان من هم برلب آمد ای گل نرگس بیا

_یوسف کنعان من کنعان شعرم پیر شد      باز آی از مصر باورکن که دیگر دیر شد

درد هجرت چشم یعقوب دلم را کور کرد     پس تو پیراهن بیاور ناله ام شبگیر شد

ای که چون موسی عصایت را به دلها می زنی      مردم از غم،این عصا در قلب من چون پیر شد

فصل غم،اندوه بی پایان ،خزان بی بهار       شعله زد بر خاک خاک سرزمینم قیر شد

آسمان سینه ام ابری است ای باران ببار        بس نباریدی دلم چون سوره تکویر شد

ماه پاک شام تنهایی قلب خسته ام       شان تو در عرش و فرش آیه تطهیر شد

_صحبتی شد که خدا ،باب نجاتی بفرست       تلخی ذایقه را شاخه نباتی بفرست

میرسد با علم سبز نبوت در دست          از چه خاموش نشستی صلواتی بفرست